Twee weken terug zijn er 6 varkens van onze boerderij geslacht en was er weer gelegenheid om vleespakketten te maken. Na doorgeven wanneer iedereen beschikbaar was, heeft Yvonne Bax een rooster gemaakt voor de hulptroepen. We hebben daar een Whatsapp groep voor, en zijn dus snel allemaal op de hoogte wie op welke dag komt helpen. Deze ochtend beginnen we met 6 herenboeren.
Als we bij cateraar van Zoggel binnenlopen zien we dat Jos al bezig is gehakt te draaien. We trekken snel een koksjasje en handschoentjes aan en krijgen ook onze taken toegewezen door de slager.
Het vlees komt in kratten in een iets gekoelde ruimte, waarbij we instructies krijgen hoe het verpakt moet worden: filetlapjes gaan met drie in een vacumeer zakje. Er moet een sticker op en daarna worden ze gevacumeerd. En dat 60 keer.
Daarna volgt fricandeau, ook 60 keer. Dan speklappen.
Hans krijgt les in hoe deze te snijden op een snijmachine. En ongetwijfeld ook hoe je vingers niet af te snijden, want zo’n machine ziet er toch iets of wat intimiderend uit. Je kunt niet precies vooraf inschatten of je een veelvoud van 60 speklappen uit de voorraad kunt krijgen. Daarom tellen we na het vacumeren ook hoeveel zakjes er zijn. Dat is van belang als er later pakketten samengesteld gaan worden.
Dan komen de exoten (in ieder geval voor mij): wang, lever, nier. Deze laatste zijn een raadsel, want we krijgen 9 nieren om te verpakken. Waarschijnlijk was een van de varkens een nierdonor 😊
Ondertussen zie ik dat de slager bezig is om schnitzel te maken. Grote stukken roze vlees worden in een vreemd apparaat met een hoop naalden gelegd. Mijn grote vriend Google liet me weten dat dat een vleesvermalser is. De slager trekt aan een hendel, waarbij een hoop naalden door het vlees gedrukt worden. Daarna snijdt de slager het vlees in mooie dunne plakken en kunnen we daar zelf een heerlijke Wiener schitzel van maken. Als je dit recept volgt, dan smaakt ie echt zoals een schnitzel uit Oostenrijk.
Jos is nog altijd met gehakt bezig, dit keer bereidt hij de slavinken en blinde vinken voor.
Uit weer een ander apparaat komen de rolletjes voor de vinken. Deze gaan ook weer in veelvoud van 60 in kratten, waarna Claudia deze oprollen in een half bevroren lapje spek.
Het spek is half bevroren omdat het dan makkelijk dun te snijden en op te rollen is, maar je krijgt er wel koude vingers van! En het netjes oprollen van zo’n vink is nog niet zo makkelijk! Toch zeker niet als je dit niet dagelijks doet.
Ik zie dat de slager een stapel kaas- en hamplakjes klaarleggen. “Gaan we eten?”, vraag ik me af. Maar nee, er moet cordon bleu gemaakt worden. Omdat ik al een uur vacumeer zakjes sta te stickeren, ben ik wel toe aan iets anders. Ik meld me als vrijwilliger en krijg uitgelegd hoe cordon bleu gemaakt moet worden. De slager heeft filet lappen gesneden die daarna nog zijn ingesneden, zodat je ze kunt openvouwen. Daar komt een opgerolde plak ham en kaas in, het filetlapje wordt dichtgevouwen en daarna gaan er 2 houten prikkertjes door om het dicht te houden. Tenslotte worden de cordon bleus nog gepaneerd.
Ook dat is weer best een hoop werk: voor 60 cordon bleus was ik anderhalf uur kwijt en daarna moesten ze nog verpakt en gestickerd worden.
Terwijl we nog met het verpakken van het ene product bezig zijn, komt de slager al het volgende brengen. Hij zet een weegschaal op tafel en legt uit dat er 120 zakjes met varkenspoulet van 225 g gemaakt moeten worden. Dat leek Hans wel iets, maar eerst moeten de slavinken verpakt worden.
Omdat Lizet en ik alleen woensdagochtend konden namen wij rond 12 uur afscheid. Ikzelf zou ook nog op vrijdagmiddag komen helpen, maar dat bleek niet nodig te zijn: vrijdagmiddag bleken er 38 ongekruide en 80 gekruide pakketten gereed te zijn.
Vleespakketten maken is echt een hoop werk waar je als herenboer niet zo snel bij stil staat: voordat bewerkte vleesproducten als slavinken of cordon bleu in je diepvries terecht komen is een clubje vrijwilligers daar best een tijd mee bezig geweest: in 3 dagen zijn er gemiddeld zo’n 4-5 vrijwilligers bezig geweest om zo’n honderd varkensvlees pakketten te maken.
En het mysterie van de ontbrekende nier lijkt ook opgelost te zijn: er is een half varken inclusief die ene nier naar het Koning Willem 1 College gegaan. Daar leren jonge koks alle delen van het varken te gebruiken. Zo hebben ze de vorige keer zult gemaakt, die voor de liefhebber in de diepvries in de keet ligt, zolang de voorraad strekt…
